ازدواج نه‌تنها پیوندی عاطفی و انسانی میان زن و مرد است، بلکه از منظر حقوقی نیز، مجموعه‌ای از تعهدات و حقوق متقابل را به همراه دارد. یکی از مسائل مهمی

خانواده، تنها به والدین و فرزندان محدود نمی‌شود؛ بلکه پیوندهای عمیق‌تری چون ارتباط عاطفی میان نوه‌ها و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها نیز در آن نقش محوری دارد. اما گاه اتفاقاتی مانند

یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های حقوقی والدینی که تصمیم به جدایی می‌گیرند یا زندگی مشترک‌شان دچار تنش شده، مسئله‌ی «ملاقات با فرزند» است. چه در دوران پیش از طلاق و چه

مسئله «حق طلاق برای زن» یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات در نظام حقوقی و اجتماعی ایران است. در حالی که به‌طور پیش‌فرض، حق طلاق با مرد است، در سال‌های اخیر بسیاری

در نظام حقوقی ایران، حق طلاق به‌صورت پیش‌فرض در اختیار مرد قرار دارد و زنان برای بهره‌مندی از این حق، نیازمند وکالت در طلاق از سوی همسر خود هستند. گرچه

در نظام حقوقی ایران، طلاق به‌عنوان پایان قانونی و شرعی رابطه زناشویی، اصول و شرایط خاصی دارد که عمدتاً بر پایه ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی شکل گرفته است. این ماده،

نفقه یکی از مهم‌ترین حقوق مالی زن در عقد دائم است که هم در فقه اسلامی و هم در قانون مدنی ایران به رسمیت شناخته شده است. به محض جاری

در سال‌های اخیر، موضوع مهریه و ضمانت اجرای آن از مهم‌ترین چالش‌های حقوقی خانواده در ایران بوده است. بسیاری از مردان به دلایل مختلف مالی از پرداخت مهریه ناتوان می‌شوند

مسئله مهریه در سال‌های اخیر به یکی از چالش‌برانگیزترین موضوعات حقوق خانواده در ایران تبدیل شده است. در حالی که مهریه به‌عنوان حقی شرعی و قانونی برای زنان شناخته می‌شود،

در نظام حقوقی ایران، مهریه به عنوان یکی از حقوق مالی زوجه شناخته می‌شود که به محض وقوع عقد نکاح، به مالکیت زن درمی‌آید و او می‌تواند هرگونه تصرف قانونی